Ο Παναγιώτης Γκλαβίνης, Αν. Καθηγητής Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου στο ΑΠΘ είναι από τους υπέρμαχους της άρσης απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ. Μέσα από το greeklish ρωτάει συνάδελφους του -υποστηρικτές των κινητοποιήσεων- σε τι διαφέρουνε οι ακαδημαϊκοί που κλείνουνε το Παν/μιο, από συνδικαλιστές του ευρύτερου δημόσιου τομέα και κάποιων ΟΤΑ, που εννοούν να προστατεύουν με επιθετικούς τρόπους συντεχνιακά κεκτημένα, αδιαφορώντας για τη δυσανάλογη ζημία που προξενούν στην κοινωνία, που ισχυρίζονται ότι υπηρετούν, εκτός απο το γεγονός ότι οι ακαδημαϊκοί το πράττουνε ανενόχλητοι εξακολουθώντας να εισπράττουνε το μισθό τους; Πού διαφέρει ο βιομήχανος όταν κάνει lock out από ακαδημαϊκούς που μεταχειρίζονται την υπηρεσία ως ιδιοκτησία τους; Γιατί ο βιομήχανος που κλείνει μια εταιρία κινδυνεύει να φυλακιστεί, ενώ οι πανεπιστημιακοί, όταν κλείνουνε μια δημόσια υπηρεσία, φεύγουμε με το μισθό στην τσέπη;

Γιώργος Κατρούγκαλος - Κώστας Ζώρας*: H ερώτηση υποκρύπτει ένα κλασικό κυκλικό επιχείρημα, που υπολαμβάνει ως δεδομένο το ζητούμενο: η πρώτη ότι οι κινητοποιήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα είναι πάντα και εξ ορισμού συντεχνιακές, η δεύτερη ότι μεταχειριζόμαστε το πανεπιστήμιο ως ιδιοκτησία μας. Η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη: οι κινητοποιήσεις των καθηγητών (οι συνάδελφοι της Σχολής Θετικών Επιστημών, για παράδειγμα, απεργούν) και οι αποφάσεις των οργάνων για αναστολή λειτουργίας των Ιδρυμάτων δεν έχουν καμιά σχέση με συντεχνιακά αιτήματα. Δεν αφορούν πολύ υπαρκτά και σοβαρά ζητήματα που έχουν πλήξει απευθείας εμάς και τις οικογένειες μας, όπως οι κατά 40% μειώσεις των μισθών μας, αλλά ένα θέμα ζωής ή θανάτου για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Πρέπει να είναι προφανές για όλους ότι η αποψίλωση των διοικητικών υπηρεσιών που κυμαίνεται κατά 40% έως 70% δεν υποβαθμίζει απλώς τη δυναμική των ΑΕΙ, αλλά υπονομεύει ευθέως τη λειτουργία τους.

Μόνον όσοι εύχονται το κενό που θα προκύψει να καλυφθεί από ιδιωτικά «μαγαζιά» δεν βλέπουν ότι η απάθεια μας θα σήμαινε υπογραφή εκ μέρους μας της ληξιαρχικής πράξης θανάτου του δημόσιου πανεπιστήμιου. Σε αντίθεση με το βιομήχανο, λοιπόν, εμείς δεν υπερασπιζόμαστε ιδιωτικά νιτερέσα αλλά ένα ύψιστο δημόσιο συμφέρον: ΑΕΙ ανοιχτά στο μέλλον και σε όλη την κοινωνία, όχι μόνο σε εκείνους που έχουν να πληρώσουν.

Η σωστή όμως ερώτηση είναι ‘’Ανοιχτό Πανεπιστήμιο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ή κλειστό;’’ Και η απάντηση σε αυτό είναι απλή ‘’Κλειστό, αν οι συνθήκες το επιβάλουν‘’

Νίκος Μαρκάτος* - Κώστας Ζώρας: Κατ’ αρχήν  δεν διεκδικούμε αυτή τη στιγμή συντεχνιακά κεκτημένα, ούτε αύξηση μισθών, ούτε άλλες παροχές. Αγωνιζόμαστε για την άυλη έκφραση αυτού που στο ‘’κοινωνικό κράτος’’ του 20^ου αιώνα ελέγετο δημόσια δωρεάν Παιδεία, προσιτή σε όλους. Άρα διαφέρουμε από τους συνδικαλιστές (όχι ότι δεν στηρίζω και τις δίκαιες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις! Άλλωστε χωρίς τους συνδικαλιστές των αρχών του 20^ου αιώνα, κυρίως στην Αγγλία ,θα ήμαστε ακόμα δουλοπάροικοι στα φέουδα).

Ο βιομήχανος, απο την άλλη, έχει υλικό  κίνητρο είτε ως κέρδος, είτε ως’ απάτη’, ή έχει πραγματικά προβλήματα ανταγωνισμού. Εμείς αντιθέτως ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΥΛΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Αντιθέτως θίγονται τα συμφέροντα μας, χάνουμε ερευνητικά προγράμματα, καθυστερούν τα διδακτορικά μας, οι δημοσιεύσεις για εξέλιξή μας κ.ο.κ.  Συντονίζω, π.χ., μεγάλο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα  και δεν μπορώ να πληρώσω τους συνεργάτες μας Εγγλέζους.  Εμείς ΧΑΝΟΥΜΕ, αλλά ελπίζω ότι ο αγώνας μας θα οδηγήσει σε καλύτερη Παιδεία, σε καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας ( μεταπτυχιακός μου εργάζεται σήμερα σκληρό οκτάωρο για 430 ευρώ το μήνα! Ντροπή).  Οι αγαπητοί (και το εννοώ) συνάδελφοι-enemies έτσι όπως, έξυπνα, έθεσαν το ζήτημα ουσιαστικά μας ερωτούν ‘’Ανοιχτό ή κλειστό Πανεπιστήμιο;’’

Αυτό το ερώτημα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ παρά να έχει μόνο μια απάντηση. Ανοιχτό. Μόνο από διαστροφή θα υποστήριζε κανείς κλειστό! Αυτή η ερώτηση γίνεται κατά κόρο και από τα ΜΜΕ. Η σωστή όμως ερώτηση είναι ‘’Ανοιχτό Πανεπιστήμιο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ή κλειστό;’’ Η απάντηση είναι απλή ‘’Κλειστό, αν οι συνθήκες το επιβάλουν ‘’.Γιατί αν η απάντηση ήταν και τότε ‘’Ανοιχτό’’, τότε το Πανεπιστήμιο θα ΑΠΕΜΠΟΛΟΥΣΕ τον πραγματικό του ρόλο, αυτόν που πριν 600 τόσα χρόνια οδήγησε στην Δημιουργία του. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι σχολείο που παράγει απλά επαγγελματίες, μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους κτλ. αλλά χώρος όπου η κοινωνία στοχάζεται τον εαυτό της, όπου δημιουργούνται οι Δυνάμεις Αμφισβήτησης και προόδου και ο οποίος διατηρεί μια κοινωνικά αποδεκτή απόσταση από τα τεκταινόμενα στη κοινωνία για να  τα αξιολογεί κριτικά. Αλήθεια πόσο ανοικτό θα είναι εκείνο το πανεπιστήμιο που θα χάσει το προσωπικό του, θα παρέχει κατάρτιση και όχι Παιδεία, που δεν θα κάνει καθόλου έρευνα, θα έχει δίδακτρα, που θα είναι προσβάσιμο μόνο από λίγους  και όπου η ελευθερία της έκφρασης θα ποινικοποιείται;

*Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ο Κώστας Ζώρας είναι πρώην Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Καθηγητής Κοινωνιολογίας.

*Ο Νίκος Μαρκάτος, είναι πρώην πρύτανης στο ΕΜΠ και Καθηγητής στη σχολή Χημικών Μηχανικών του EMΠ.