Μαρία Καραμανώφ: ανεπίδεκτο βελτίωσης το νομοσχέδιο που απειλεί 16.000 χλμ ακτογραμμής

26.06.2014
  • Γραμματοσειρά
    - +
    K2_DOUBLE_INCREASE_FONT_SIZE
Μαρία Καραμανώφ: ανεπίδεκτο βελτίωσης το νομοσχέδιο που απειλεί 16.000 χλμ ακτογραμμής
Αστέρας Βουλιαγμένης
Παραχωρήσεις ακόμα και κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και προστατευόμενων περιβαλλοντικά περιοχών με απλή υπουργική υπογραφή, μπάζωμα 5 τ. μ. της θάλασσας για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη και παραχώρηση ακτής για πάσης φύσεως σκοπούς, είναι κάποια από τα «επιτεύγματα» του προς ψήφιση νομοσχεδίου για τον αιγιαλό. Μπροστά στον επενδυτικό «καλλωπισμό» των ελληνικών ακτών η κυβέρνηση φέρνει ένα "ανεπίδεκτο οποιασδήποτε βελτίωσης" νομοσχέδιο όπως το χαρακτηρίζει στο greeklish.info η Σύμβουλος Επικρατείας και Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, κα Μαρία Καραμανώφ.

 

 

 

Το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό που ετοιμάζεται να φέρει απο στιγμή σε στιγμή προς ψήφιση στην Βουλή η κυβέρνηση αποτελεί, σύμφωνα με την κα Μαρία Καραμανώφ την τελευταία και πλέον καταστροφική λέξη σε μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων που είδαν το φως στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και αποσκοπούν να καταστήσουν όσο το δυνατόν πιο «ελκυστική» την ελληνική δημόσια κτήση στους λεγόμενους επενδυτές. 

 

Σε πρώτη φάση, ολόκληρη η δημόσια περιουσία του κράτους, συμπεριλαμβανομένων δασών, ευαίσθητων οικοσυστημάτων, ακτών, μικρών νησιών, περιοχών φυσικού κάλλους κ.ο.κ., μεταβιβάζεται σταδιακά στην ανώνυμη εταιρεία ΤΑΙΠΕΔ, η οποία ιδρύθηκε με σκοπό να την εκμεταλλευθεί (με πωλήσεις, πολυετείς μισθώσεις και παραχωρήσεις σε επενδυτές), έναντι κάποιου, κατά κανόνα εξευτελιστικού, τιμήματος, που θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά γα την πληρωμή του χρέους της χώρας.

 

Σε δεύτερη φάση, ο επίδοξος επενδυτής απαλλάσσεται από τους χωροταξικούς και πολεοδομικούς περιορισμούς που έχουν θεσπιστεί με τις ισχύουσες για κάθε συγκεκριμένη περιοχή χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις και προικοδοτείται με δικό του, ξεχωριστό για κάθε ακίνητο, καθεστώς, το οποίο ουσιαστικά του επιτρέπει να αναπτύξει την περιοχή του όπως εκείνος θέλει, σύμφωνα με το επενδυτικό του σχέδιο (νομοθεσία fast truck, ΕΣΧΑΔΑ κ.λπ.). Παράλληλα εξουδετερώνονται για χάρη του όλες οι πάγιες διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης (εγκρίσεις αρχαιολογικής υπηρεσίας, δασαρχείου κ.λπ.), αφού οι αρμόδιες υπηρεσίες καλούνται πλέον να εκφέρουν τη γνώμη τους μέσα σε ασφυκτικές χρονικές προθεσμίες, σε περίπτωση δε που δεν προλάβουν, η έγκρισή τους θεωρείται δεδομένη και οι υπάλληλοι υπόκεινται σε πειθαρχικές κυρώσεις.

 

 

 

 

Αναμενόμενα "επιτεύγματα" του νομοσχεδίου

 

Όλα τα παραπάνω όμως φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετά για τους επενδυτές. Η Σύμβουλος Επικρατείας κα Μαρία Καραμανώφ μας παρουσιάζει μερικά καυτά σημεία του επίμαχου νομοσχέδιου:

 

«…επιτρέπεται η παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, όχθης, κοινόχρηστης παρόχθιας ζώνης, πυθμένα και υδάτινου τμήματος θάλασσας και ποταμού με σκοπό την οικονομική τους αξιοποίηση και την εκτέλεση έργων. Η πρόσβαση του κοινού στις παραχωρούμενες εκτάσεις δεν είναι δεδομένη αλλά παρέχεται κατόπιν στάθμισης συμφερόντων». Στις παραχωρούμενες εκτάσεις μπορεί να περιλαμβάνονται «κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα, με σύμφωνη γνώμη των κατά περίπτωση αρμόδιων υπουργείων».

Για το κατάντημα των ακτών της Ισπανίας μιλάνε οι ίδιες οι εικόνες ενώ αντίστοιχες θα είναι και οι εικόνες του Σαρωνικού και όλων των ακτών της χώρας, αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο

 

Επίσης επιτρέπεται χωρίς κανένα περιορισμό χαρακτήρα και μεγέθους, η παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας «για την εξυπηρέτηση λουομένων ή την αναψυχή του κοινού», όπως και η παραχώρηση «τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπινγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος».

 

Τα παραπάνω ισχύουν ομοίως για την παραχώρηση «θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου χωρίς παρέμβαση στον αιγιαλό ή την όχθη, για την τοποθέτηση α) πλωτών εξεδρών εμβαδού μέχρι 150 τ.μ., β) θαλάσσιων ή λιμναίων πάρκων αναψυχής έως και 1500 τ.μ. για την εξυπηρέτηση πολιτιστικών σκοπών ή ψυχαγωγίας των λουόμενων ή άλλων σκοπών που προβλέπονταν από ειδικές διατάξεις».

 

Επίσης, «παραχωρείται η χρήση αιγιαλού, παρακείμενης στον αιγιαλό ζώνης θάλασσας ή λιμνοθάλασσας πλάτους μέχρι 500 μ., όχθης, παρόχθιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου ποταμών ή λιμνών σε φορείς του δημοσίου και ιδιωτικές επιχειρήσεις» για πάσης φύσεως σκοπούς είτε τέλεσης έργων είτε για την εφαρμογή άλλων επιχειρηματικών σχεδίων.

 

 Ακόμη, επιτρέπεται η παραχώρηση της χρήσης «νησίδων, υφάλων, σκοπέλων και αβαθών θαλάσσιων εκτάσεων και του συνεχόμενου αιγιαλού και της παραλίας για την εξυπηρέτηση σκοπών γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών, ναυταθλητικών, τουριστικών και εν γένει επιχειρηματικών» καθώς και «η επιχωμάτωση θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων που ασκούν σε όμορη με τον αιγιαλό έκταση επιχειρηματική δραστηριότητα τουριστικών μονάδων, η οποία έχει ενταχθεί στο θεσμικό πλαίσιο των στρατηγικών επενδύσεων». Για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη, η θάλασσα μπαζώνεται 5 τ.μ.

 

Τέλος, κατά κατάφωρη παράβαση της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, νομιμοποιούνται «Έργα που κατασκευάστηκαν πριν την έναρξη ισχύος του νόμου στον αιγιαλό, την παραλία, ή τη θάλασσα, την όχθη, την παρόχθια ζώνη και το υδάτινο στοιχείο ποταμών και λιμνών.

 

 

Ανεπίδεκτο οποιασδήποτε βελτίωσης το νομοσχέδιο

 

Το Επιμελητήριο από την πρώτη στιγμή είχε δηλώσει ότι το νομοσχέδιο είναι ανεπίδεκτο οποιασδήποτε βελτίωσης, γιατί όλη ακριβώς η σύλληψη και φιλοσοφία του βασίζεται σε μια εντελώς εσφαλμένη και κατάφωρα αντισυνταγματική προϋπόθεση που επιτρέπει να απολέσει ο αιγιαλός, εν όλω ή εν μέρει, τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του, οι πολίτες να στερηθούν το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στο σύνολο των ελληνικών ακτών και ο παράκτιος χώρος να αλλοιωθεί μορφολογικά και να οικοδομηθεί. Όλα αυτά πλήττουν τον πυρήνα του άρθ. 24 του Συντάγματος και της βιώσιμης ανάπτυξης, κανενός δε λόγου η επίκληση, ακόμη και αν αυτός είναι η αντιμετώπιση του χρέους, δεν είναι ικανή να τα νομιμοποιήσει.

 

Η ύπαρξη ρύθμισης που κατά την διαδικασία έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων θα ζητείται γνωμοδότηση Υπουργείων και υπηρεσιών δεν καθησυχάζει την κα Καραμανώφ γιατί όπως σημειώνει «οι περιβαλλοντικοί όροι εγκρίνονται για έργα και δραστηριότητες τα οποία είναι νόμιμα κατ’ αρχήν, αποβλέπουν δε στην καλύτερη δυνατή προστασία του περιβάλλοντος από την κατασκευή του έργου ή την άσκηση της δραστηριότητας. Όμως, οι παρεμβάσεις στον αιγιαλό που προβλέπει το νομοσχέδιο, είναι καθ΄ εαυτές αντίθετες προς το Σύνταγμα, και επομένως είναι οξύμωρο να μιλάμε για επιβολή περιβαλλοντικών όρων στα έργα και τις δραστηριότητες που θα επιτραπούν σύμφωνα με τις διατάξεις του».

 

 

Να αποφύγουμε το ισπανικό παράδειγμα

 

Για την περίπτωση της Ισπανίας, η κα Μαρία Καραμανώφ ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον Πρόεδρο του WWF Ισπανίας ο οποίος βλέποντας έκπληκτος το νομοσχέδιο απέστειλε έκκληση προ μηνός στην ελληνική κυβέρνηση υπενθυμίζοντας το κακό που προκάλεσε στο παρελθόν στην χώρα του ανάλογη ρύθμιση. «Εξάλλου για το κατάντημα των ακτών της Ισπανίας μιλάνε οι ίδιες οι εικόνες» όπως λέει η ίδια ενώ προσθέτει ότι «αντίστοιχες θα είναι και οι εικόνες του Σαρωνικού και όλων των ακτών της χώρας, αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο».