Η Αιμιλία Βουλβούλη είναι μία από τους Έλληνες ακαδημαϊκούς που διδάσκουν σε Πανεπιστήμιο στην Τουρκία. Οι πολιτικές εξελίξεις στην γειτονική χώρα δημιούργησαν μια σύγχυση τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο σχετικά με το κλίμα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. Η Βουλβούλη δίνει απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα παρέχοντας αντικειμενική πληροφόρηση που δυστυχώς εκλείπει στην Ελλάδα.
Ενδεχόμενη επιτυχία του πραξικοπήματος θα συνιστούσε εκτροπή ή συνέχιση της ίδιας διακυβέρνησης με διαφορετικούς πρωταγωνιστές;
Ένα πραξικόπημα συνιστά αφ’ εαυτού του δημοκρατική εκτροπή. Είναι βέβαιο πως εάν το πραξικόπημα ήταν επιτυχημένο η σημερινή κατάσταση στην Τουρκία θα ήταν σαφέστατα χειρότερη απ’ ότι είναι σήμερα. Δεν είναι τυχαίο πως καμία συλλογικότητα στην Τουρκία, είτε πρόκειται για πολιτικό κόμμα, είτε για μη-κυβερνητικές οργανώσεις τάχθηκαν από την πρώτη στιγμή κατηγορηματικά ενάντια στην απόπειρα αυτή. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως το πρώτο κόμμα που καταδίκασε την απόπειρα πραξικοπήματος ήταν τον Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) το οποίο βρίσκεται εδώ και αρκετούς μήνες σε σύγκρουση με την κυβέρνηση, γεγονός που δεν το εμπόδισε να καταδικάσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την πραξικοπηματική αυτή απόπειρα
Η ΕΕ καλεί τις τουρκικές αρχές να σεβαστούν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες το νόμο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες. Η στάση της ΕΕ είναι υποκριτική;
Η στάση της ΕΕ όσον αφορά την επαναφορά της θανατικής ποινής με βρίσκει σύμφωνη ωστόσο θα πρέπει να πω ότι θεωρώ υποκριτικό να ζητάει η ΕΕ σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν πριν λίγους μήνες από κοινού με την Τουρκία υπέγραψαν μία συνθήκη ταφόπλακα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και αναφέρομαι στην συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το προσφυγικό που καταστρατηγεί κάθε διεθνή συνθήκη για τα δικαιώματα των προσφύγων όπως τη Συνθήκη της Γενεύης. Τέλος πρέπει να πω πως στην Ελλάδα εδώ και έξι χρόνια γίνονται καθημερινά παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως αποτέλεσμα των πολιτικών που υιοθετούνται στο πλαίσιο των μνημονίων. Τα μνημονιακά κείμενα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ευρωπαϊκής εμπνεύσεως.
Θεωρώ υποκριτικό να ζητάει η ΕΕ σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν πριν λίγους μήνες από κοινού με την Τουρκία υπέγραψαν μία συνθήκη ταφόπλακα για τα ανθρώπινα δικαιώματα
Ποια δημοκρατία με ανησυχεί περισσότερο; Η τουρκική ή η ελληνική;
Και οι δύο. Ανησυχώ χρόνια τώρα για την Ελλάδα, για την κατ’ εξακολούθηση καταπάτηση του Συντάγματος, για την ουσιαστική ακύρωση του κοινοβουλίου, για την εκκωφαντική αγνόηση της σαφέστατης ετυμηγορίας του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου του 2015. Ανησυχώ επίσης για την Τουρκία, για την ενδεχόμενη συνταγματική αναθεώρηση που θα δίνει υπερεξουσίες σ’ ένα μόνο άτομο, για την ενδεχόμενη επαναφορά της θανατικής ποινής, για τον κίνδυνο το κράτος έκτακτης ανάγκης να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για εκκαθαρίσεις οποιουδήποτε δε συμφωνεί με την κυβέρνηση και επίσης ανησυχώ για την κατάσταση που επικρατεί στις νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας.
Πως είδε η τουρκική κοινωνία το πραξικόπημα και την πολιτική επιβίωση του Ερντογάν;
Η τουρκική κοινωνία δεν είναι ομοιογενής, όπως καμία κοινωνία άλλωστε ωστόσο φάνηκε τις προηγούμενες μέρες πως η καταδίκη του πραξικοπήματος ήταν σχεδόν καθολική. Όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω σχεδόν κανείς δεν επιθυμεί την επιστροφή στις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας, στην Τουρκία των στρατιωτικών πραξικοπημάτων του προηγούμενου αιώνα, οι οποίες άνοιξαν πολλές πληγές στην τουρκική κοινωνία πολλές από αυτές δεν έχουν επουλωθεί ακόμη. Ο Πρόεδρος της χώρας φαίνεται αυτή τη στιγμή να είναι ο απόλυτος νικητής και κυρίαρχος. Το αν αυτή του η κυριαρχία θα συνεχιστεί μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι κάτι που περιμένουν όλοι να δουν. Κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα.Τα κοινωνικά κινήματα (πχ Πάρκο Γκεζί) θα έχουν άλλη αντιμετώπιση πλέον;
Τα κοινωνικά κινήματα (πχ Πάρκο Γκεζί) θα έχουν άλλη αντιμετώπιση πλέον;
Αυτό θα εξαρτηθεί τόσο από την στάση της κυβέρνησης όσο και από τα αντανακλαστικά αυτών των κινημάτων απέναντι σ’ αυτό το χτύπημα (coup) που δέχτηκε η χώρα. Μέχρι στιγμής καμία συγκέντρωση είτε πολιτικών κομμάτων ακόμα και της Αριστεράς είτε άλλων συλλογικοτήτων με σαφές αριστερό χαρακτήρα δεν έχει απαγορευτεί. Αντιθέτως η Πλατεία Ταξίμ «άνοιξε» για πρώτη φορά μετά το Γκεζί ώστε να υποδεχτεί τέτοιου είδους συγκεντρώσεις. Η συνέχεια θα δείξει.
Τα Ελληνικά ΜΜΕ μίλησαν για απολύσεις ακαδημαϊκών, πχ 1500 πρυτάνεων κοσμητόρων κτλ στην Τουρκία. Ισχύει;
Εκτός από λίγες εξαιρέσεις τα ελληνικά ΜΜΕ δεν προσφέρουν ψύχραιμη ενημέρωση ειδικά όσον αφορά το τί συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην τουρκική ακαδημία. Δεν υπήρξαν απολύσεις πρυτάνεων και κοσμητόρων. Αρχικά υπήρξε μία εγκύκλιος από το Ανώτατο Συμβούλιο Εκπαίδευσης που ζητούσε την παραίτηση όλων των κοσμητόρων της χώρας, οι οποίοι είναι περίπου 1500, από τα διοικητικά και όχι τα ακαδημαϊκά τους καθήκοντα (από τη θέση του κοσμήτορα της Σχολής δηλαδή και όχι του καθηγητή) μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα που γίνεται για διασυνδέσεις διοικήσεων των πανεπιστημίων με το κίνημα Γκιουλέν. Στη συνέχεια αποφασίστηκε το κλείσιμο 15 ιδιωτικών πανεπιστημίων τα οποία φέρεται να ανήκουν στο Κίνημα. Όσοι εργάζονταν σ’ αυτά τα πανεπιστήμια έχασαν τη δουλειά τους αν και υπάρχει μία φήμη, η οποία δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ισχύει, ότι αυτά τα πανεπιστήμια που έκλεισαν θα περάσουν στον έλεγχο του κράτους και θα ανοίξουν ξανά ως δημόσια πανεπιστήμια. Αν ισχύει αυτό ενδεχομένως κάποιοι από τους εργαζομένους εκεί να επαναπροσληφθούν καθώς φαίνεται ότι δεν είχαν όλοι όσοι εργάζονταν σ’ αυτά τα ιδρύματα οργανική σχέση με το Κίνημα. Όλα είναι πολύ ρευστά αυτή τη στιγμή. Θα πρέπει να υπάρχει υπομονή, εξακρίβωση των ειδήσεων και ψυχραιμία στη μετάδοσή τους. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή διέρχεται μία περίοδο συλλογικού τραύματος. Η κατάσταση είναι τεταμένη. Ας μην συνεισφέρουμε σ’ αυτή την ένταση με λάθος πληροφόρηση.
